-
Klaudia i Dominik to prawdopodobnie jedna z naszych najmłodszych Par Młodych 🙂 Co nie oznacza, że staż ich znajomości jest krótki – wręcz przeciwnie, znają się bowiem od lat 🙂 I choć ich znajomość liczy już wiele dni, to uczucie, jakim siebie darzą, ma w sobie niezwykłą świeżość: ich spojrzenia, uśmiechy, sposób, w jaki okazują sobie miłość robią wrażenie, jak gdyby WCZORAJ odnaleźli siebie na drogach życia… 🙂
Współpraca z nimi była czystą przyjemnością – zdjęcia przy nich robiły się.. po prostu same <3 Musimy przyznać, że skradli tym nasze serca! Ale nie tylko tym: to, z jaką skrupulatnością zadbali o KAŻDY szczegół, każdy detal, było po prostu urzekające! Fotografując dekoracje, które dopięli na ostatni guzik, czuliśmy się w swoim żywiole 😀
PS. Tak, winietkami również skradli nam serca <3
Dziś prezentujemy Wam efekty sesji, która zaskoczyła nas chyba… pod każdym względem 🙂 Począwszy od pogody – przygotowując się bowiem na ten listopadowy plener, do końca nie wiedzieliśmy, jaką pogodę przyniesie nam ten dzień. Sporym zaskoczeniem okazało się też miejsce sesji – położone nieopodal domu rodzinnego Patrycji, na skraju lasku, który często mijaliśmy w drodze do naszych Par 🙂
Wreszcie… sama Para Młoda 🙂 Możecie nam nie wierzyć, ale nie mieliśmy do czynienia z zawodowymi modelami – choć ich pozy na zdjęciach mogą mówić co innego 😉 Zdradzimy Wam więcej: mówiąc eufemistycznie, Patrycja… nie należy do najśmielszych osób przed obiektywem 😀 I choć było to nasze kolejne spotkanie, sytuacja pozowania do zdjęć wywoływała u niej niemało stresu 🙂 Do czasu… 🙂 Jak widać na załączonych obrazkach, by pięknie wyjść na zdjęciach, nie trzeba mieć bogatego doświadczenia w pozowaniu do nich (i to pomimo zimnej aury na zewnątrz!) <3
Do sesji, którą właśnie Wam przedstawiamy, mamy ogromną słabość 🙂 Już wyjaśniamy, dlaczego 😉
Góry. Tatry. Nie jest to już chyba tajemnicą, że jesteśmy w nich zakochani 🙂 Nasza pierwsza wspólna wycieczka odbyła się właśnie w Tatry: był to początek pierwszej klasy ogólniaka, kiedy jeszcze nie zdążyliśmy dobrze się poznać (choć już na pewno polubić), a co dopiero pomyśleć o byciu razem! Jak dziś pamiętamy moment, kiedy Paulina dosiadła się w autobusie do Tomka, który z okna podziwiał zarysy gór o zmierzchu i rozlewające się w dolinach światła domów…
Nasi Przyjaciele. Anetka i Marcin. Różne widziałam przyjaźnie – damsko-damskie, męsko-męskie, damsko-męskie… Ale relację Chłopaków podziwiam, odkąd tylko miałam okazję poznać Marcina, poobserwować i posłuchać ich obu. Dla mnie (P.) są po prostu realną, żywą definicją przyjaźni. Takiej – banalnie mówiąc – na dobre i na złe. (Choć oczywiście teraz Marcin ma przy sobie jeszcze wspanialszego Przyjaciela w postaci cudownej i pięknej Żony 🙂 Sorry Tomek 😀 )
Dlatego nie będzie to żadnym zaskoczeniem, że Chłopaki “świadkowali” sobie wzajemnie na swoich ślubach 🙂 I nie moglibyśmy też powstrzymać się, by przy tak zacnej okazji nie podarować Młodej Parze tego, co (przynajmniej zawodowo 😉 ) umiemy najlepiej 😉Słoneczna pogoda. To, co wiele osób lubi w naszych zdjęciach, to m.in. ciepłe, słoneczne barwy i promienie zachodzącego słońca oświetlające twarze bądź rozświetlające tło za naszymi Parami. A jadąc w góry, zawsze ma się na uwadze, że pogoda to loteria. Nawet, jeśli ma się zapas czasowy, nie zawsze uda się wstrzelić w dobrą pogodę i załapać na przejrzyste niebo. A my? Trafiliśmy dosłownie “w okienko” – przyjeżdżając do Zakopanego witaliśmy, a wyjeżdżając z niego żegnaliśmy piękną, słoneczną aurę.
A oprócz pięknej pogody, Pary, miejsca i czynności bliskim naszym sercom towarzyszyło nam jeszcze jedno Miejsce i Ludzie, o których zawsze ciepło myślimy – na nocleg zatrzymaliśmy się bowiem u Wójciaków, u których zawsze jest JAK W DOMU <3
